Bir koyun sürüsü tepede yürüyor, değirmenin bıçakları üstlerinde gıcırdıyor. Daha sonra, arabalı madenciler kayalardan hazineler çıkardılar ve altlarında küçük bir deliğin altında iki sandık ve iki sandık vardı.
Bu, Krz’ın Jindichohradecka Müzesi’ndeki yemliğinin yalnızca küçük bir kısmı; yedi yıllık yenileme çalışmasının ardından yeniden tamamlanıp yenisiyle halka sunuluyor. Orada, restoratör dünyanın en eski mekanik doğum sahnesinin figürünü orijinal rengine taşıdı ve hatta bazıları yenisini bile taşıdı. Yemlik 1998’den beri Guinness Rekorlar Kitabı’nda listelenmiştir.
Ne yapacağımızı, ne olacağını bile bilmiyorduk. Mesela figürleri hareket ettiren mekanizma çok karmaşıktı ve kırılmaya değerdi. Örneğin Bay Krza’nın bir zamanlar kullandığı malzemenin aynısını almaya çalıştığımızda işe yaramadı. Restoratörlerden biri olan Tereza Bukov Krninsk, teknisyenlerimizin bu mekanizma üzerinde gerçekten çok çalıştıklarını belirtti.
Jindichohradeck Punochsk ustası Tom Krza, on uzun yıl boyunca evinde doğum sahneleri yarattı. Ve bunları yapmak için her şeyi kullandı; biber, tahta, cam, porselen ve hatta un veya çıkrık, hamur çekme ve iplik makaraları. Dikkatlice izleyip el yordamıyla incelediğinizde, mahkemesinin 140’ı hareketli olmak üzere 1.400 heykelcikten oluşan bir ekipten oluştuğunu anlamalısınız. On beş tanesi onarımdan sonra yeni.
Figürlerin yenilenmesinin en zor olduğu ortaya çıktı. Zdena Skoepov n. Beşiği söküp evde onardım. Kocam ve ben beş yıl boyunca figürinlerin arasında iç içeydik, Skoepov gülümsedi.
Bazı heykelciklerin iki, dört kez boyandığını öğrendim. Bu yüzden orijinal renge ulaşmak istedim, bu yüzden tek tek katmanları ince bir neşterle kaldırdım, birçok çalışma prosedüründen birini anlattım.
Müze, elli yıl aradan sonra 19. yüzyıl İsa’nın doğuş sahnesini tamamen onarmaya karar verdi. Krz’ın kuyusu iki kez restore edildi: 1935’te yemlik müzeye taşındığında ve 1967’de zemin kattan birinci kata taşındığında. Restoran sahipleri artık aydınlatmayı değiştirdiler ve bireysel sahneleri birbirleriyle iyi bağlantı kuracak şekilde farklı bir şekilde düzenlediler. Tüm yenileme milyonlarca krona mal oldu.
Bunları müzenin normal işleyişi sırasında onarmaya mı yoksa sergiyi birkaç yıllığına mı kapatmaya karar verdik. Jindichohradecka Müzesi’nin editörü Jaroslav Pikal, başka bir deyişle, doğuşumuzu büyük ölçüde azaltmak için, çünkü doğuşumuzun çoğu ilk doğum sahnesinde doğdu, dedi.
Müzeyi geçen yıl 47.719 kişi ziyaret etti. Korona krizinden önce yılda 70.000 kişi akın ediyordu. Editör Pikal, bu söylentinin yayılacağını ve insanların yemliği nasıl onardıklarını görmeye geleceğini umuyoruz.
Bu, Krz’ın Jindichohradecka Müzesi’ndeki yemliğinin yalnızca küçük bir kısmı; yedi yıllık yenileme çalışmasının ardından yeniden tamamlanıp yenisiyle halka sunuluyor. Orada, restoratör dünyanın en eski mekanik doğum sahnesinin figürünü orijinal rengine taşıdı ve hatta bazıları yenisini bile taşıdı. Yemlik 1998’den beri Guinness Rekorlar Kitabı’nda listelenmiştir.
Ne yapacağımızı, ne olacağını bile bilmiyorduk. Mesela figürleri hareket ettiren mekanizma çok karmaşıktı ve kırılmaya değerdi. Örneğin Bay Krza’nın bir zamanlar kullandığı malzemenin aynısını almaya çalıştığımızda işe yaramadı. Restoratörlerden biri olan Tereza Bukov Krninsk, teknisyenlerimizin bu mekanizma üzerinde gerçekten çok çalıştıklarını belirtti.
Jindichohradeck Punochsk ustası Tom Krza, on uzun yıl boyunca evinde doğum sahneleri yarattı. Ve bunları yapmak için her şeyi kullandı; biber, tahta, cam, porselen ve hatta un veya çıkrık, hamur çekme ve iplik makaraları. Dikkatlice izleyip el yordamıyla incelediğinizde, mahkemesinin 140’ı hareketli olmak üzere 1.400 heykelcikten oluşan bir ekipten oluştuğunu anlamalısınız. On beş tanesi onarımdan sonra yeni.
Figürlerin yenilenmesinin en zor olduğu ortaya çıktı. Zdena Skoepov n. Beşiği söküp evde onardım. Kocam ve ben beş yıl boyunca figürinlerin arasında iç içeydik, Skoepov gülümsedi.
Bazı heykelciklerin iki, dört kez boyandığını öğrendim. Bu yüzden orijinal renge ulaşmak istedim, bu yüzden tek tek katmanları ince bir neşterle kaldırdım, birçok çalışma prosedüründen birini anlattım.
Müze, elli yıl aradan sonra 19. yüzyıl İsa’nın doğuş sahnesini tamamen onarmaya karar verdi. Krz’ın kuyusu iki kez restore edildi: 1935’te yemlik müzeye taşındığında ve 1967’de zemin kattan birinci kata taşındığında. Restoran sahipleri artık aydınlatmayı değiştirdiler ve bireysel sahneleri birbirleriyle iyi bağlantı kuracak şekilde farklı bir şekilde düzenlediler. Tüm yenileme milyonlarca krona mal oldu.
Bunları müzenin normal işleyişi sırasında onarmaya mı yoksa sergiyi birkaç yıllığına mı kapatmaya karar verdik. Jindichohradecka Müzesi’nin editörü Jaroslav Pikal, başka bir deyişle, doğuşumuzu büyük ölçüde azaltmak için, çünkü doğuşumuzun çoğu ilk doğum sahnesinde doğdu, dedi.
Müzeyi geçen yıl 47.719 kişi ziyaret etti. Korona krizinden önce yılda 70.000 kişi akın ediyordu. Editör Pikal, bu söylentinin yayılacağını ve insanların yemliği nasıl onardıklarını görmeye geleceğini umuyoruz.