Kendisi sıklıkla Güney Bohemya motokrosunun ruhu olarak anılır. Evžen Zadražil böyle bir konuşmayı kabul etti ve takdir etti. Gençliğinden beri sevdiği spora kendini adamıştır ve onun denemeyeceği bir pozisyon bulmak zordur. “Ben sadece bir tamirci değilim. Temel bakımı yapabilirim ama yeni bir bisikleti elimden almam” diyor.
Zadražil aile geleneğini sürdürüyor; babası motokrosla ilgileniyordu. Evžen, çalışmalarına daha çok odaklanmış olsa da küçüklüğünden beri motosiklet kullanıyor. Çek Cumhuriyeti’nde hiçbir zaman en yüksek seviyeye ulaşamadı ancak bu sporla olan ilişkisi güçlendi. “Yanmış yağın kokusu bana çok güzel geliyor, motorların sesini dinlemeyi seviyorum ve yarışlardan gözlerim de keyif alıyor. Onu herhangi bir şeyle değiştirmek benim için zor olurdu” diye hayal ediyor.
Yaz aylarında, Güney Bohemya Motokros Merkezi’nin başkanı elli yaşına bastı, yalnızca ara sıra motosiklete biniyor ve yaklaşık on yıldır yarışmadı. Neredeyse tamamen bölgedeki tek organizatör rolüne geçti. Ayrıca babasının çeşitli gazete kupürleri, diğer makaleler ve anılardan oluşan arşivini de devraldı. “Bunu hatırlamak güzel, kışın göz atmayı seviyorum. Ayrıca bir şey bulmam gerekirse istediğim zaman bakabilirim” diye onaylıyor.
Evžen Zadražil, Güney Bohemya motokros merkezinin veya Motosport Chýnov’un uzun süredir başkanı
Zdražil, motokrosu gerçek erkeklere yönelik, adrenalin dolu bir spor olarak algılıyor ve bunu bir aile geleneği olarak görüyor. Ancak aynı zamanda tehlikeyi de hissediyorlar. “Çok riskli bir spor. Sigorta şirketlerinin üç temel seviyesi vardır; motokros, paraşütle atlama ve dağ tırmanışı ile en yüksek düzeydedir. Ayrıca mükemmel bir fiziğe sahip olmalısınız. Bisiklet sürerken tüm kaslarınızı çalıştırıyorsunuz, yüzlerce squat ve şınav çekiyorsunuz” diye belirtiyor.
Nitelikli bir Almanca öğretmeni olarak motokros ile dünyanın birçok yerini gezdi ve Jaroslav Falta, Antonín Baborovský, Jiří Churavý ve Zdeněk Velký gibi bu sporun efsaneleriyle tanıştı. Ayrıca çocukluğundan günümüzün önde gelen Güney Bohemyalı binicileri Martin Michek ve Rudolf Plch’i de hatırlıyor.
“Motokros daha da kötüye doğru değişti. Kırk yıl önce, Çek makinelerindeki Çek yarışçılar dünya şampiyonası etkinliklerini kazanmayı başardılar. Medya yazdı, ilgi çok büyüktü. O dönemde Holice’deki Dünya Şampiyonası yarışına internet üzerinden herhangi bir davet olmaksızın 60.000 kişi gelmişti. Bir daha asla böyle bir sahne olmayacak” diye karşılaştırıyor.
Bugün dünya şampiyonasındaki Çek pilotlar Petr Polák ve Jakub Terešák puan almanın mutluluğunu yaşıyor. Çek makineleri de tarih oldu. Altın çağların geri dönüşü neredeyse gerçek dışı.
“Küresel fabrikalar için Çek fabrikaları hiçbir şekilde rakip değil. Ayrıca gençlerle kavramsal çalışma eksikliği de var. Aksine, yalnızca bireyler öne çıkıyor ve bu genellikle ebeveynlerin erdemidir. Gençlerden yetişkinlere geçiş de zor çünkü hiçbir Çek takımı dünya şampiyonalarında yarışmıyor ve yabancı takımlar da nadiren bizimle rekabet ediyor” diye belirtiyor.
Düşüşe rağmen Çek motokrosu pist sayısı ve kalitesi açısından hâlâ dünyanın en güçlü yarışçılarından biri. “Bazıları kimsenin umursamadığı için ortadan kayboluyor. Ya da yakınlarda kulübesi olan ve hafta sonu motosikletlerin üzerlerine gelmesini istemeyen insanları rahatsız ediyor. Veya çevreciler çimenlerin arasında bir hayvan bulup orada motokrosu yasaklayacaklar. İzlerin yaklaşık yarısı yok oldu ama özellikle güney Bohemya’da hâlâ çok sayıda iz var” diye vurguluyor.
Dünyanın geri kalanıyla karşılaştırıldığında bile Çek geçmişi çok iyi. “Yabancılar da bize geliyor, onların böyle imkanları yok. Mesela dünya şampiyonası İsviçre’de yapılıyor ama yarıştan bir hafta önce diğer etkinliklerden geriye sadece tribünler kalıyor. Ve pisti hiçbir eğim olmadan çayırda modelleyecekler, yarıştan bir hafta sonra her şey tekrar gitmiş olacak” diye ekliyor.
Ancak motokrosta mali durum kısıtlı. En yüksek yarış seviyesinde her biri milyonlarca krona mal olur. “Olimpiyatlara katılmıyor, üstelik önemli bir başarısı da yok. Bu yüzden buraya çok az para gidiyor. Aynı zamanda en pahalı sporlardan biri” diye konuştu.
Motosikletler yarış sırasında havada uçuyor
Oğlu Adam’ın Hradec Králové’de futbol kalecisi olarak çalıştığı Zadražil, Dik Tepe Yarışı’nı organize ederek aile geleneğini sürdürüyor. Geçtiğimiz hafta 40’ıncı yaşını kutladı. Tarihinde sürülmediği yalnızca üç yıl vardı. İki kez yarış organizasyonunun genç Zadražil’e devredilmesi sırasında oldu, bir kez Kovid tarafından yok edildi.
“Babam yirmi yıl organize etti, sonra artık yapmak istemedi. Onunla bu konu hakkında biraz konuşmaya başladım ve o da bana bunu kendim yapmamı söyledi. Kabul ettim ve buna devam etmekten mutluyum” dedi.
Chýnov’daki Strmy vrch yarışı seyirciler ve sürücüler arasında oldukça popüler.
Geleneksel olmayan etkinliğe genellikle iki buçuk ila üç bin hayran ve yaklaşık yüz sürücü gider. Elli metrelik tepede mümkün olduğu kadar yükseğe çıkmak için makinelerini bırakıyorlar. “Kategoriler ekledik ancak yarışın karakterini değiştirmek istemiyoruz. Artık düşünecek fazla bir şeyimiz yok. Ama yine de bundan keyif alıyorum, seyirciler ve yarışmacılar da öyle. Bu da bunun mantıklı olduğunu görmemi sağlıyor. Organize etmek bana çok zaman ve endişeye mal oluyor. Çoğunu kendim yapıyorum ama en büyük oğlum Filip zaten bana bir konuda yardımcı oluyor” diye anlatıyor.
Zadražil’in görevleri arasında bölgesel şampiyonalardan dünya şampiyonalarına kadar yarışlar hakkında yorum yapmak da yer alıyor. Aynı zamanda Motosport Chýnov takımına liderlik ediyor ve aynı zamanda beş yıldır kasabasının belediye başkan yardımcılığını da yapıyor.
“Ben kendimi siyasetçi olarak görmüyorum, herhangi bir partide değilim. Spor derneklerinin diğer başkanlarının Chýnov’daki konseyde olması ve bölümlerinin önemli ölçüde daha fazla para almasıyla bu noktaya geldim. Bu beni rahatsız etti ve temsilcilerden biri beni aday olmaya davet etti. Hemen seçildim ve bundan sonra işlerin daha iyiye gittiği doğru” diyor. “Ayrıca, hayatımda zaten yeterince deneyim kazandım ve ana şehrime verecek bir şeyim olduğuna inanıyorum” diye bitiriyor.
Zadražil aile geleneğini sürdürüyor; babası motokrosla ilgileniyordu. Evžen, çalışmalarına daha çok odaklanmış olsa da küçüklüğünden beri motosiklet kullanıyor. Çek Cumhuriyeti’nde hiçbir zaman en yüksek seviyeye ulaşamadı ancak bu sporla olan ilişkisi güçlendi. “Yanmış yağın kokusu bana çok güzel geliyor, motorların sesini dinlemeyi seviyorum ve yarışlardan gözlerim de keyif alıyor. Onu herhangi bir şeyle değiştirmek benim için zor olurdu” diye hayal ediyor.
Yaz aylarında, Güney Bohemya Motokros Merkezi’nin başkanı elli yaşına bastı, yalnızca ara sıra motosiklete biniyor ve yaklaşık on yıldır yarışmadı. Neredeyse tamamen bölgedeki tek organizatör rolüne geçti. Ayrıca babasının çeşitli gazete kupürleri, diğer makaleler ve anılardan oluşan arşivini de devraldı. “Bunu hatırlamak güzel, kışın göz atmayı seviyorum. Ayrıca bir şey bulmam gerekirse istediğim zaman bakabilirim” diye onaylıyor.
Evžen Zadražil, Güney Bohemya motokros merkezinin veya Motosport Chýnov’un uzun süredir başkanı
Zdražil, motokrosu gerçek erkeklere yönelik, adrenalin dolu bir spor olarak algılıyor ve bunu bir aile geleneği olarak görüyor. Ancak aynı zamanda tehlikeyi de hissediyorlar. “Çok riskli bir spor. Sigorta şirketlerinin üç temel seviyesi vardır; motokros, paraşütle atlama ve dağ tırmanışı ile en yüksek düzeydedir. Ayrıca mükemmel bir fiziğe sahip olmalısınız. Bisiklet sürerken tüm kaslarınızı çalıştırıyorsunuz, yüzlerce squat ve şınav çekiyorsunuz” diye belirtiyor.
Nitelikli bir Almanca öğretmeni olarak motokros ile dünyanın birçok yerini gezdi ve Jaroslav Falta, Antonín Baborovský, Jiří Churavý ve Zdeněk Velký gibi bu sporun efsaneleriyle tanıştı. Ayrıca çocukluğundan günümüzün önde gelen Güney Bohemyalı binicileri Martin Michek ve Rudolf Plch’i de hatırlıyor.
Evžen Zadražil (50 yıl) Bir Chýnov yerlisi, hayatı boyunca Tábor bölgesindeki küçük bir kasabada yaşadı. Eşi Jana ile birlikte oğulları Filip ve Adam ile kızı Lucia’yı yetiştiriyorlar. Charles Üniversitesi Pedagoji Fakültesi’nde Almanca okudu ve aynı zamanda çevirmen olarak geçimini sağladı. Çocukluğunda en üst düzeyde bikros sürerek ülkenin şampiyon yardımcısı oldu. Daha sonra motokrosa daha fazla ağırlık vermeye başladı ama önceliğini çalışmalarına verdi. Bu yüzden ulusal şampiyona yarışlarına, yani motoskijöring’e sadece bir göz atabildi. Esas olarak motokrosta organizatör olarak yer alıyor. Dokuz yıldır Güney Bohemya motokros merkezinin başkanlığını yapıyor ve aynı zamanda yarışlar hakkında da yorum yapıyor. Son 24 yıldır Budějovice’deki Bosch’ta çalışıyor. İK departmanında başladı ve 10 yıl önce BT departmanında veri korumaya geçti. Beş yıldır Chýnov’un boşalan belediye başkan yardımcısı olarak görev yapıyor. |
“Motokros daha da kötüye doğru değişti. Kırk yıl önce, Çek makinelerindeki Çek yarışçılar dünya şampiyonası etkinliklerini kazanmayı başardılar. Medya yazdı, ilgi çok büyüktü. O dönemde Holice’deki Dünya Şampiyonası yarışına internet üzerinden herhangi bir davet olmaksızın 60.000 kişi gelmişti. Bir daha asla böyle bir sahne olmayacak” diye karşılaştırıyor.
Bugün dünya şampiyonasındaki Çek pilotlar Petr Polák ve Jakub Terešák puan almanın mutluluğunu yaşıyor. Çek makineleri de tarih oldu. Altın çağların geri dönüşü neredeyse gerçek dışı.
“Küresel fabrikalar için Çek fabrikaları hiçbir şekilde rakip değil. Ayrıca gençlerle kavramsal çalışma eksikliği de var. Aksine, yalnızca bireyler öne çıkıyor ve bu genellikle ebeveynlerin erdemidir. Gençlerden yetişkinlere geçiş de zor çünkü hiçbir Çek takımı dünya şampiyonalarında yarışmıyor ve yabancı takımlar da nadiren bizimle rekabet ediyor” diye belirtiyor.
Düşüşe rağmen Çek motokrosu pist sayısı ve kalitesi açısından hâlâ dünyanın en güçlü yarışçılarından biri. “Bazıları kimsenin umursamadığı için ortadan kayboluyor. Ya da yakınlarda kulübesi olan ve hafta sonu motosikletlerin üzerlerine gelmesini istemeyen insanları rahatsız ediyor. Veya çevreciler çimenlerin arasında bir hayvan bulup orada motokrosu yasaklayacaklar. İzlerin yaklaşık yarısı yok oldu ama özellikle güney Bohemya’da hâlâ çok sayıda iz var” diye vurguluyor.
Dünyanın geri kalanıyla karşılaştırıldığında bile Çek geçmişi çok iyi. “Yabancılar da bize geliyor, onların böyle imkanları yok. Mesela dünya şampiyonası İsviçre’de yapılıyor ama yarıştan bir hafta önce diğer etkinliklerden geriye sadece tribünler kalıyor. Ve pisti hiçbir eğim olmadan çayırda modelleyecekler, yarıştan bir hafta sonra her şey tekrar gitmiş olacak” diye ekliyor.
Ancak motokrosta mali durum kısıtlı. En yüksek yarış seviyesinde her biri milyonlarca krona mal olur. “Olimpiyatlara katılmıyor, üstelik önemli bir başarısı da yok. Bu yüzden buraya çok az para gidiyor. Aynı zamanda en pahalı sporlardan biri” diye konuştu.
Motosikletler yarış sırasında havada uçuyor
Oğlu Adam’ın Hradec Králové’de futbol kalecisi olarak çalıştığı Zadražil, Dik Tepe Yarışı’nı organize ederek aile geleneğini sürdürüyor. Geçtiğimiz hafta 40’ıncı yaşını kutladı. Tarihinde sürülmediği yalnızca üç yıl vardı. İki kez yarış organizasyonunun genç Zadražil’e devredilmesi sırasında oldu, bir kez Kovid tarafından yok edildi.
“Babam yirmi yıl organize etti, sonra artık yapmak istemedi. Onunla bu konu hakkında biraz konuşmaya başladım ve o da bana bunu kendim yapmamı söyledi. Kabul ettim ve buna devam etmekten mutluyum” dedi.
Chýnov’daki Strmy vrch yarışı seyirciler ve sürücüler arasında oldukça popüler.
Geleneksel olmayan etkinliğe genellikle iki buçuk ila üç bin hayran ve yaklaşık yüz sürücü gider. Elli metrelik tepede mümkün olduğu kadar yükseğe çıkmak için makinelerini bırakıyorlar. “Kategoriler ekledik ancak yarışın karakterini değiştirmek istemiyoruz. Artık düşünecek fazla bir şeyimiz yok. Ama yine de bundan keyif alıyorum, seyirciler ve yarışmacılar da öyle. Bu da bunun mantıklı olduğunu görmemi sağlıyor. Organize etmek bana çok zaman ve endişeye mal oluyor. Çoğunu kendim yapıyorum ama en büyük oğlum Filip zaten bana bir konuda yardımcı oluyor” diye anlatıyor.
Zadražil’in görevleri arasında bölgesel şampiyonalardan dünya şampiyonalarına kadar yarışlar hakkında yorum yapmak da yer alıyor. Aynı zamanda Motosport Chýnov takımına liderlik ediyor ve aynı zamanda beş yıldır kasabasının belediye başkan yardımcılığını da yapıyor.
“Ben kendimi siyasetçi olarak görmüyorum, herhangi bir partide değilim. Spor derneklerinin diğer başkanlarının Chýnov’daki konseyde olması ve bölümlerinin önemli ölçüde daha fazla para almasıyla bu noktaya geldim. Bu beni rahatsız etti ve temsilcilerden biri beni aday olmaya davet etti. Hemen seçildim ve bundan sonra işlerin daha iyiye gittiği doğru” diyor. “Ayrıca, hayatımda zaten yeterince deneyim kazandım ve ana şehrime verecek bir şeyim olduğuna inanıyorum” diye bitiriyor.