GURUGRAM: Yakın zamanda Gurugram’a taşınan Reena Katyal, özellikle sosyal medyada onun iyimser gönderileri ve bulaşıcı gülümsemesiyle karşılaştıktan sonra, bir gün Subhendu Banerjee ile at binebileceğini umuyordu. Bisiklet topluluğu Pazar günü Banerjee’nin ölümüyle uzlaşmaya çalışırken Pazartesi günü “Üstesinden gelemiyorum” dedi. kaza Delhi-Gurugram Otoyolu üzerindeki Mahipalpur’da
Araç zincirinin en altında yer alanlar için yola çıkmanın tehlikeleri üzerine düşünen Katyal, “Hayatlarımızı zaten riske atıyoruz çünkü bizim de başaramama ihtimalimiz yüksek,” dedi.
Banerjee’de, dedi Priyanka Agarwaliyi bir arkadaşını kaybetmişti.
Agarwal TOI’ye “Onu son beş yıldır tanıyordum. Pazar günü şok ve uyuşukluk hissettik. Bugün kızgınız” dedi. “Subhendu veya başka herhangi bir bisikletçi, sırf bisiklet sürüyor diye kendini savunmasız hissetmemeliydi.”
Hemanshu Khanna, Banerjee’yi de çok iyi tanıyordu. İkisinin birlikte bisikletleriyle binlerce mil yol kat ettiğini, böylesine acımasız bir sona sahip olması gerekmeyen bir hatıra olduğunu ortaya koyuyor.
“Bisikletçilerin karşılaştığı tehlikeleri anlamak için sabahları Golf Sahası Yolu’nu görmeniz yeterli – arabaların sinyalleri atlaması, yanlış tarafta sürmesi, dönüş sinyallerini kullanmaması veya yolun ortasında ani fren yapması” dedi.
Khanna, trafik kurallarının çok daha sıkı hale getirilmesi ve mümkün olduğunca katı bir şekilde uygulanması gerektiğini, böylece bisikletçilerin sürekli omuzlarının üzerinden bakmak yerine önlerindeki trafiğe konsantre olabilmeleri gerektiğini savundu.
“Trafik kuralları çiğneniyor çünkü işe gidip gelenler arasında korku yok. Ama korku da olmalı – alkollü araba kullanmaktan yakalanma korkusu, dikkatsizce araba kullanmaktan yakalanma korkusu,” dedi Agarwal.
Hükümet, karayolu ölümlerinin sorumluluğunu üstlenmesi gerektiğini de sözlerine ekledi.
Bisikletçi arkadaşı Pawan Raj Kumar, yetkililerin suçlulara karşı daha sert önlemler alması gerektiğini vurgulayarak, “Yanlış araç kullanma ve hız yapma gibi insan yaşamının kaybına yol açan bir şey cinayet olarak ele alınmalıdır, çünkü hayatlar söz konusudur” dedi.
Bisikletçiler, bisiklet yolları inşa etme konusundaki tüm konuşmalara rağmen, yerde buna dair çok az kanıt olduğuna dikkat çekiyor. Politika yapıcılar ve şehir planlamacıları arasındaki, Kumar’ın sözleriyle “insanların hareketliliğine” öncelik vermek yerine, arabalar için yollar inşa etme saplantısının bir yansımasıdır.
Bu arada, bisiklet yollarının inşa edilmesi sonsuza kadar sürer ve bisikletçiler için bisiklet yolları büyük bir tantanayla duyurulur, ancak hızla göz ardı edilir ve sonunda işgalciler tarafından kolonize edilir.
“Özel pistler olmalı veya Dubai’de veya Avrupa’daki şehirlerde olduğu gibi, araçların girmesine izin verilmeyen tüm alanlar olmalı. Ve tüm bunlar yapılabilir olmalı ve parça parça yapılmamalı” dedi Khanna.
“İşe bisikletle gitmeyi çok isterim ama hayatım için tehlike oluşturduğu için yapamıyorum. Sanki bisikletçiler görünmezmiş gibi – bizi görmüyorlar” dedi Kumar. Katyal, “İnsanlar, başkalarının da kendileriyle yolu paylaştığını gerçekten kabul etmek zorunda,” diye hatırlıyor. “Daha fazla can kaybetmek istemiyoruz.
Araç zincirinin en altında yer alanlar için yola çıkmanın tehlikeleri üzerine düşünen Katyal, “Hayatlarımızı zaten riske atıyoruz çünkü bizim de başaramama ihtimalimiz yüksek,” dedi.
Banerjee’de, dedi Priyanka Agarwaliyi bir arkadaşını kaybetmişti.
Agarwal TOI’ye “Onu son beş yıldır tanıyordum. Pazar günü şok ve uyuşukluk hissettik. Bugün kızgınız” dedi. “Subhendu veya başka herhangi bir bisikletçi, sırf bisiklet sürüyor diye kendini savunmasız hissetmemeliydi.”
Hemanshu Khanna, Banerjee’yi de çok iyi tanıyordu. İkisinin birlikte bisikletleriyle binlerce mil yol kat ettiğini, böylesine acımasız bir sona sahip olması gerekmeyen bir hatıra olduğunu ortaya koyuyor.
“Bisikletçilerin karşılaştığı tehlikeleri anlamak için sabahları Golf Sahası Yolu’nu görmeniz yeterli – arabaların sinyalleri atlaması, yanlış tarafta sürmesi, dönüş sinyallerini kullanmaması veya yolun ortasında ani fren yapması” dedi.
Khanna, trafik kurallarının çok daha sıkı hale getirilmesi ve mümkün olduğunca katı bir şekilde uygulanması gerektiğini, böylece bisikletçilerin sürekli omuzlarının üzerinden bakmak yerine önlerindeki trafiğe konsantre olabilmeleri gerektiğini savundu.
“Trafik kuralları çiğneniyor çünkü işe gidip gelenler arasında korku yok. Ama korku da olmalı – alkollü araba kullanmaktan yakalanma korkusu, dikkatsizce araba kullanmaktan yakalanma korkusu,” dedi Agarwal.
Hükümet, karayolu ölümlerinin sorumluluğunu üstlenmesi gerektiğini de sözlerine ekledi.
Bisikletçi arkadaşı Pawan Raj Kumar, yetkililerin suçlulara karşı daha sert önlemler alması gerektiğini vurgulayarak, “Yanlış araç kullanma ve hız yapma gibi insan yaşamının kaybına yol açan bir şey cinayet olarak ele alınmalıdır, çünkü hayatlar söz konusudur” dedi.
Bisikletçiler, bisiklet yolları inşa etme konusundaki tüm konuşmalara rağmen, yerde buna dair çok az kanıt olduğuna dikkat çekiyor. Politika yapıcılar ve şehir planlamacıları arasındaki, Kumar’ın sözleriyle “insanların hareketliliğine” öncelik vermek yerine, arabalar için yollar inşa etme saplantısının bir yansımasıdır.
Bu arada, bisiklet yollarının inşa edilmesi sonsuza kadar sürer ve bisikletçiler için bisiklet yolları büyük bir tantanayla duyurulur, ancak hızla göz ardı edilir ve sonunda işgalciler tarafından kolonize edilir.
“Özel pistler olmalı veya Dubai’de veya Avrupa’daki şehirlerde olduğu gibi, araçların girmesine izin verilmeyen tüm alanlar olmalı. Ve tüm bunlar yapılabilir olmalı ve parça parça yapılmamalı” dedi Khanna.
“İşe bisikletle gitmeyi çok isterim ama hayatım için tehlike oluşturduğu için yapamıyorum. Sanki bisikletçiler görünmezmiş gibi – bizi görmüyorlar” dedi Kumar. Katyal, “İnsanlar, başkalarının da kendileriyle yolu paylaştığını gerçekten kabul etmek zorunda,” diye hatırlıyor. “Daha fazla can kaybetmek istemiyoruz.